Historia parafii
Gwizdów i Biedaczów należą do archidiecezji przemyskiej i położone są przy drodze łączącej Leżajsk z Łańcutem. Obie wioski liczą łącznie około 1300 mieszkańców. Aż do 1971 r. nie posiadały one własnego kościoła parafialnego, a ludność uczęszczała do parafii rzymskokatolickiej w Żołyni, Grodzisku Dolnym i Giedlarowej. Wiązało się to z licznymi niedogodnościami, gdyż odległość do tych parafii sięgała 6, a nawet 9 km.
Placówka duszpasterska w Gwizdowie została erygowana przez bpa Ignacego Tokarczuka w lipcu 1971 r. Do jej zorganizowania został wydelegowany ks. Szymon Nosal, który zamieszkał w domu jednego z parafian. Początkowo nabożeństwa odprawiano w małej kapliczce ufundowanej w 1908 r. przez Marię Krzanik. Od razu jednak rozpoczęły się przygotowania do budowy większej, prowizorycznej kaplicy. Usiłowały temu przeszkodzić władze państwowe odnoszące się wrogo do Kościoła katolickiego. Milicja, informowana przez donosicieli o gromadzeniu materiałów budowlanych, podjęła próbę ich skonfiskowania. W tym celu 3 sierpnia 1971 r. przybył do Gwizdowa oddział milicji i straży leśnej. Odważna postawa mieszkańców parafii, zwłaszcza kobiet, uniemożliwiła jednak wykonanie tego planu. Przewidując kolejne utrudnienia ks. Nosal zdecydował wspólnie z parafianami o szybkim rozpoczęciu prac.
W nocy z 7 na 8 sierpnia 1971 r. dobudowano do kapliczki drewnianą szopę o wymiarach 12 na 16 m. Dach pokryto dachówką, a ściany obito w miesiąc później deskami. Budowa ta stała się przykładem i zachętą do podejmowania podobnych inwestycji w sąsiednich miejscowościach (Wólka Grodziska, Brzóza Stadnicka).
Mimo trwającego śledztwa i szykan ze strony milicji, 18 października 1971 r. rozpoczęto budowę murowanego kościoła. Okazało się to przedsięwzięciem bardzo trudnym, także ze względu na podmokłe, piaskowe podłoże. W czasie prac popękały ściany kapliczki, którą musiano rozebrać. Dodatkowym problemem był brak materiałów budowlanych, które nocami przywożono do Gwizdowa. Solidarna postawa mieszkańców parafii i ich ogromne zaangażowanie sprawiło, że w niespełna miesiąc (13 XI) stanęły mury kościoła, które udało się nakryć dachem jeszcze przed Świętami Bożego Narodzenia. Nowa świątynia miała długość 30 m, szerokość 13,2 m, wysokość nawy 9,5 m, prezbiterium 7 m, wysokość do szczytu dachu 13,5 m.
W następnym roku w dniach 10-22 IV zbudowano piętrową plebanię. W kwietniu 1972 r. założono cmentarz parafialny. 27 sierpnia wizytował parafię bp Tadeusz Błaszkiewicz sufragan przemyski, który dokonał poświęcenia kościoła. 
Wybudowanie kościoła i plebani bez pozwolenia władz (takowego mieszkańcy mimo kilkuletnich starań nie uzyskali) spowodowało dalsze szykany. Przed sądem w Leżajsku, Rzeszowie i Warszawie toczyły się procesy przeciw mieszkańcom parafii. Kilka osób zostało ukaranych grzywnami pieniężnymi, a kilka dalszych skazano na kilka miesięcy więzienia (te ostatnie kary zostały uchylone w wyniku procesów apelacyjnych). W kolejnych latach prowadzono prace wykończeniowe i uzupełniano wyposażanie świątyni. 26 VIII 1973 r. bp Tadeusz Błaszkiewicz konsekrował dzwony.
W tym samym roku wybudowano dzwonnicę, przygotowano fundament pod posadzkę wewnątrz kościoła, wykonano kasetony modrzewiowe na suficie, a także zbudowano czynem społecznym drogę dojazdową. Udało się również założyć centralne ogrzewanie oraz wykonać elewację zewnętrzną i ogrodzenie wokół świątyni. 17 VIII 1975 r. bp Tadeusz Błaszkiewicz dokonał uroczystego wprowadzenia obrazu Matki Bożej Pocieszenia.
Obraz ten znajdował się wcześniej w kapliczce, na miejscu której zbudowano kościół. Został on namalowany przez nieznanego artystę szkoły dworskiej w XIX w. Restaurację obrazu przeprowadził artysta malarz ks. Tadeusz Stawiarski michalita. Obraz Matki Bożej otoczony jest czcią wiernych, a w każdą pierwszą sobotę miesiąca odprawiana jest specjalna nowenna. Jesienią 1975 r., po wielu utrudnieniach ze strony władz, została doprowadzona do kościoła i plebani energia elektryczna. W 1976 r. założono boazerię wewnątrz kościoła. W roku jubileuszu 600-lecia diecezji przemyskiej wizytowało parafię Gwizdów dwóch biskupów. 18 XII 1977 r. poświęcenia drogi krzyżowej dokonał bp ordynariusz Ignacy Tokarczuk, zaś nieco wcześniej - 2 IV wizytację kanoniczną parafii przeprowadził bp Stanisław Jakiel.
Systematycznie podejmowano kolejne inwestycje: wykonano dębowe ławki i ułożono posadzkę w prezbiterium (1977), zrobiono konfesjonały, ambonkę chrzcielnicę (1978), wyposażono kościół w organy; założono także witraże (1985). 25 sierpnia 1991 r. uroczystej konsekracji kościoła dokonał bp Stefan Moskwa sufragan przemyski.
W 1996 r. przeprowadzono remont koscioła i plebanii, a dach pokryto blachą miedzianą.
Kościół parafialny w Gwizdowie ujmuje swą przytulnością i pięknem sprawowanej liturgii. Msze św. są tu odprawiane w niedziele i święta o godz. 8.00 i 10.30, w dni powszednie zaś wieczorem. Wiara katolicka utwierdza się w sercach ludzkich. Stale wzrasta liczba przyjmowanych komunii św. (w 1972 r. - 32000, w 1991 r. - 52890).